Traditioneel startte ons clubweekend weer met een gezellig en stevig ontbijt in ons clubhuis Café Boszicht waar Ine weer flink haar best had gedaan. Met 16 personen hebben we het ontbijtbuffet aangevallen, maar zoals gewoonlijk was het te veel om op te krijgen. Toen iedereen verzadigd was, zijn we om 10.00 uur na een paar laatste instructies van reisleider Boy op weg gegaan voor onze route van bijna 300km richting Altenahr.

Net voor we de grens met België overgingen, was het tijd voor onze eerste koffiestop waar er meteen een mooi palmbordje aan de verzameling van onze voorzitter kon worden toegevoegd.
Het weer begon helaas wat minder te worden, niet dat het echt heftig regende, maar de lucht begon wel vochtig te worden. Aangezien de weg nog droog bleef, kon dit de pret echter niet drukken en dus slingerden we ons gestaag richting zuiden. Tot opeens in Theux de Harley van Monique besloten had er mee op te houden. Na enige inspectie bleek er een stekker los getrild te zijn (het blijft een Harley). Toen deze weer gemonteerd was, konden we weer verder. Paul en Peggy hadden de stop van Monique gemist, dus die stonden een stukje verder te wachten. Toen we echter weer verder gingen, pakten we prompt de verkeerde afslag met als gevolg dat we Paul , Marian en Peggy gemist hadden en hun via een andere straat voorbij zijn gereden. Dit wisten we toen nog niet, dus reden we rustig door, totdat we ook nog Patrick en Nic kwijt raakten en besloten om ook maar eens even te stoppen. Gelukkig hadden we genoeg mensen in de groep, die de route op hun navi hadden, dus die konden de weg wel vinden, en na enig gebel over en weer spraken we af op het geplande lunchpunt in Stavelot waar we uiteindelijk vrijwel allemaal tegelijk aankwamen. Na een lekkere Belgische friet ging de tocht weer verder richting Luxemburg voor goedkope brandstof en sigaretten. Nu we het zuidelijkste punt van de route bereikt hadden, werd het tijd om het stuur eens wat meer richting oosten te wenden anders zouden we wel erg laat in Altenahr aankomen. De vochtige lucht ging ondertussen af en toe over in echte regen, maar gelukkig niet heel veel. Uiteindelijk kwamen we rond 18.00 uur aan in Altenahr bij Gasthaus Am Tunnel, onze thuisbasis voor het weekend waar het welkomstcomité in de vorm van Cor, Miranda, Brigitta en Franka ons stond op te wachten. Iedereen nam gauw een borrel en vervolgens naar de kamer en klaar maken voor het eten. Het eten was zeer goed, dus iedereen had weer een fatsoenlijke bodem zodat er flink gefeest kon worden in de kelder.
Zaterdag om 09.00 was iedereen klaar voor het ontbijt, hoewel bij sommigen de oogjes wel erg klein leken. Na de nodige sloten koffie gingen we op weg naar onze eerste activiteit van het weekend, we gingen rodelen. Voor sommigen onder ons de mogelijkheid om zich weer even kind te voelen. Vooral bij Boy en Peggy was de smile niet meer van hun gezicht te krijgen. Monique en Lilian hadden de pech dat ze een slechte rodel hadden gekregen. Het leek wel of de rem bleef hangen dus de snelheid zat er bij hun niet echt in.
Na het rodelen op weg voor een rondrit door de omgeving. Het weer was beter dan vrijdag maar zag er nog steeds af en toe dreigend uit. We hadden met de niet motorrijdende leden afgesproken voor de lunch en bleken dit per ongeluk perfect getimed te hebben want we kwamen nagenoeg gelijk aan bij de Nürburgring. Hier konden we buiten in het zonnetje aan lunch-kienen doen. Zodra je eten klaar was, werd er een nummertje afgeroepen alleen zat hier geen logica in. Herman was al drie keer met een valse Kien bij het loket geweest voor hij eindelijk zijn Toast Hawaï mocht meenemen. Op de Nürburgring zelf was nog niet zo veel te zien, aangezien die pas later die dag open zou gaan voor publiek dus ging onze tocht weer verder om rond 15.00 uur weer bij ons hotel te zijn. Zo had iedereen mooi de tijd om zich nog even op te frissen, alvorens we richting wijnproeverij gingen. Onze reisleiders hadden niet gedacht dat we zoveel discipline zouden hebben bij MVC Boszicht, dus hadden ze de vertrektijd richting station voor de veiligheid maar een kwartiertje vervroegd. Wat is echter gebleken, als het om drank gaat, is iedereen van MVC Boszicht op tijd dus stonden we iets te vroeg op het station voor onze treinreis naar Mayschoss. Na nog geen 5 minuten in de trein kwamen we aan bij de oudste Wijnboeren genootschap van Europa voor een rondleiding door de wijnkelder en wat uitleg over het maken van wijn. Erg interessant en indrukwekkend met hier en daar handige weetjes, die verteld werden. Na de rondleiding was het dan tijd voor datgene waar de meesten naar hadden uitgekeken, de wijnproeverij. We kregen 5 heerlijke wijnen voorgezet en kregen meteen uitleg er bij hoe we moesten proeven en hoe we daarna weer onze tong moesten neutraliseren met brood. Iedere wijn werd door de gids begeleid door een drinkspreuk en het was dan ook al snel gezellig.
Na de proeverij gingen we weer op weg naar het station om terug te gaan naar Altenahr om te gaan barbecueën. Op het station kregen we gezelschap van een stuk of 20 dronken Duitse vrouwen, die hun best deden om iedereen te overstemmen met hun gezang. Als je de andere mensen in de trein zag, kon niet iedereen hun gezang (of dat van ons) zo waarderen.
Eenmaal terug bij Am Tunnel konden we meteen aanvallen op de barbecue. Alle andere gasten waren zo ongeveer klaar met eten, dus we hadden de BBQ voor ons alleen. Het was in principe de bedoeling dat iedereen zijn eigen vlees zou bakken, maar dat doen we bij MVC Boszicht net even anders. Binnen 2 minuten lag de BBQ vol met allerlei soorten vlees en deden Boy, Nic en Harold hun best om het niet te laten aanbranden. Voor onze leden was het daarna alleen nog maar zaak om een stukje vlees te komen uitzoeken.
Het aantal MVC Boszicht leden in Altenahr was inmiddels weer toegenomen aangezien Jos en Nicole ook nog langs waren gekomen voor de laatste avond. Toen iedereen echt helemaal vol zat was het tijd om over te stappen op vloeibaar voedsel aan de bar. Aanvankelijk was onze vaste tafel bezet door een groepje Nederlandse theeleuten op Harleys maar toen die weg waren konden we ons goed installeren en ging die party ab. We kregen een glaasje “trester” (de Duitse variant van Grappa die door ons al snel verbasterd werd tot trespa) van de zaak en Miranda had de smaak van de kleine glaasjes inmiddels ook goed te pakken. Ze had alleen wat moeite om haar bestelde drankjes op te drinken, aangezien iedereen graag wilde proeven wat ze nu weer had besteld en haar drankje dan iedere keer weer op was als ze wilde drinken. De avond verliep voor MVC Boszicht begrippen redelijk rustig en tegen 02.00 uur lagen de meeste mensen in hun bedje. Er werden nog een paar leden verrast door een extra gast op hun kamer. Ons erelid Huub bleek ook nog even het laatste dagje clubweekend mee te willen pikken en was speciaal naar Altenahr gekomen.
Zondagmorgen zat iedereen weer opvallend vroeg aan het ontbijt. Wellicht wat het zonnetje hier de oorzaak van, want voor het eerst dit weekend was het stralend zonnig weer. Toen iedereen zijn spullen bij elkaar had gepakt en op de motor geknoopt of in een van de volgauto’s geladen had, was het tijd voor een groepsfoto voor in het gastenboek van Am Tunnel. Hierna gingen de motoren op weg voor een toertochtje naar huis van ca. 140 km terwijl de meeste auto’s de snelste weg richting huis namen. De toertocht richting huis leek nog even snel alle haarspeldbochten in de naaste omgeving mee te willen pikken. Dat ging allemaal prima op de grotere wegen echter op een klein weggetje werd het even spannend. De weg was maar smal en bovendien door de bosbouwer zo vervuild dat er soms geen asfalt meer te zien was, alleen maar bagger op de weg. Gelukkig had iedereen inmiddels voldoende ervaring met het rijden van haarspeldbochten dat we allemaal heelhuids weer op de groet weg kwamen. Na een klein halfuurtje rijden hadden we al de eerste pauzestop bij een van de grootste radiotelescopen van de wereld. Hiermee worden radiogolven uit de ruimte opgevangen om zo sterren en planeten te bestuderen. Omdat de radiosignalen maar heel zwak zijn en gevoelig voor storing moesten bijna een km van de telescoop parkeren en een stukje wandelen om de telescoop van 100m doorsnee van dichtbij te zien. Deze inspanning werkte wel goed om de lichte kater van de avond er voor te verwerken. Gezien het tempo waarmee de flesjes fris na deze wandeling opgedronken werden, leek het echter net op alsof mensen dorst hadden geleden tijdens het weekend.
Na de telescoop waren het nog ca. 120 km naar huis over wat vlotter rijdende wegen en na een laatste stop bij waren we om ca. 15.30 uur weer terug bij Café Boszicht.
Het was weer een super weekend en bij deze dan ook: Boy en Peggy bedankt voor het organiseren.

Harold Peulen