Vorig jaar werd er opeens door een aantal man van de Cinetowers aan onze Patrick gevraagd, hoe het nu eigenlijk stond met die hut die hij aan het bouwen was. Nou die was bijna klaar en dus werd

er afgesproken in het nieuwe jaar een soort mini- treffen te houden. Een treffen waarbij er een stukje gereden zou worden, dan gezellig samen eten en uiteraard kamperen in de achtertuin.
Zaterdag 5 mei was het dan zover, maar de weergoden werkten niet helemaal mee. De hele week was het weer wel oké, maar vrijdag avond sloeg het om en tot half vierzaterdagmiddag is het aan één stuk door nat geweest. Maar daar laten we de pret niet door drukken. Dan gaan we wel niet rijden, maar eten, feesten en slapen moet zeker lukken. Dus om 4 uur stond bijna iedereen bij Ine voor een drankje vooraf en om 17.00u reed de hele stoet richting de Slek. Waar Miranda iedereen al stond op te wachten met een welkoms drankje. Ondertussen zetten wij (Harold en Franka) alvast onze tent op en 2 minuten later stond de tent. Nog even de luchtbedden oppompen, bedjes opmaken en laat dat feest maar beginnen.
Om 7 uur was ook de catering geweest en kon er een fantastisch goede en lekkere bodem gelegd worden voor de rest van de avond. Een heel gezellige, maar naar MVC Boszicht standaard nog redelijk rustige avond. Maar daarom niet met minder drank en toch af en toe wat gekke fratsen. Zo kwam Monique erachter dat niet zij de Oscarwinnaar van dit jaar is, maar Peter. Dit tot grote opluchting van Monique en ergernis van Peter.
Om 12 uur was het voor onze vrienden van de Cinetowers tijd om naar huis te gaan en in de loop van de nacht taaiden ook de meeste anderen af. Toen onze favoriete taxichauffer Manfred kwam om Monique, Nic, Lilian en Herman naar huis te brengen, heeft men ook nog een poging gedaan om Cor mee te geven, maar eenmaal naast de taxi ging hij in de ankers, draaide zich om en vluchtte snel de hut weer in voor een extra biertje.
Uiteindelijk waren alleen de slapenblijvers Peter en Han (in de bus van Peter), Harold en Franka (in tentje), Cor (willekeurige bank in de woonkamer), onze gastheer en –dame en Paul en Marian over, maar werd het toch tijd om het bed op te zoeken. Paul en Marian liepen naar huis en de rest krop zijn of haar slaapplaats in. Maar wat schertste de volgende morgen mijn verbazing. Paul bleek zijn thuis helemaal niet gehaald te hebben en is bij Peter en Han in de bus erbij gekropen en blijven slapen. Uiteindelijk bleken er meer mensen een aparte slaapplaats opgezocht te hebben (hé Patrick), maar die waren toch wat sneller weer op hun plaats van bestemming gekomen. En na een zeer korte maar (relatief) goede nachtrust was het om 9 uur tijd voor het ontbijt. Miranda Had voor een heerlijk ontbijt gezorgd met roerei met spek, broodjes en lekker beleg en natuurlijk koffie, thee, melk en O-saft.
Na een hele lange droge periode begon het tijdens het ontbijt helaas toch weer te druppelen en hebben we het tentje toch in de regen weer moeten inpakken. Eenmaal thuis denk ik dat de meeste van ons nog een paar uurtjes op de bank of in bed zijn gekropen om nog wat bij te komen.

Al met al was het een zeer geslaagd weekend en wil ik Patrick en Miranda nogmaals heel erg bedanken voor dit leuke weekend.